We zien jou echt..

We zien jou echt..

Je kwam vanmorgen huilend bij Sterre binnen. Mij ken je niet, je hebt me wel eens kort gezien maar dat waren hele korte momenten. Ik zit eerst op een stoel ver weg van jou om je gade te slaan, jij met Karen. Karen die jou troost en er voor jou is, je warmte en nabijheid  biedt. De ruimte is rustig en alles is aanwezig wat er nodig is om jou de rust te geven die jij zo nodig hebt en die jij zo verdient. Ik kijk naar je haartjes, zo kort omdat je al je mooie haren eruit hebt getrokken uit frustratie. Ik kijk naar je hoofdje en zie dat je huid is beschadigd door het bonken van je hoofd. Het doet me verdriet om dit te zien.

ik kom naar jullie toe, mijn intuïtie volgend. Ik ga zitten op de grond net voor de bank waar jij huilend op zit. Ik stem me af op jou. Puur met heel mijn ‘zijn’ ben ik bij jou. Ik maak energetisch verbinding met jou. Ik raak je niet aan maar ben wel heel dichtbij. Ik maak verbinding met mijn hart en die van jou en met het hart van Karen. We zeggen niets, we ‘zijn’ alleen. Af en toe kijk ik naar jou en soms zoek je mijn ogen op en mag ik in jou kijken, niet in je ogen, nee in jouw ziel. Je laat me toe, je krijgt het vertrouwen. Je krijgt het vertrouwen dat je mag zijn wie jij bent, dat je goed bent zoals je bent, dat je niets hoeft, dat er niets van jou gevraagd wordt. Geen woorden die jou te veel zijn, geen woorden die kortsluiting maken in je hoofdje. Je gaat liggen met je hoofd op het kussentje met een ander kussentje tegen je hoofdje aan. Je pakt een knuffel en speelt er mee, je kijkt naar je handjes en vingers en beweegt ze voor je ogen. Wat is de stilte fijn voor jou en ons alle drie. Het is magisch, zoals het zou moeten zijn. Een wereld die jij aan kan, een wereld die er zo zou moeten uitzien en wat ik zelf ook goed begrijp. Geen oordelen, geen moeten, geen wirwar van prikkels, geen toneelspel, alleen echtheid.

En dan komt dat speciale moment, eerst steek je je hand uit naar Karen als blijk van contact en dankbaarheid. En even later steek je je handje uit naar mij en kijkt me aan. Ik pak je handje en geef er een kus op. Ik zie een glimlach van jou en wat doet dat ons goed.

Ik schuif wat naar achter, neem wat afstand maar houd de energetische lijn met jou. De rust blijft, nog steeds zonder woorden. Ik neem meer afstand en ook dat gaat goed. Karen blijft bij jou samen op de bank. En opeens sta je op en ga je spelen, eerst dichtbij de bank en je breidt heel langzaam jouw veilige gebied uit. Je verkent steeds meer. Ik voel het pure kind in jou, het nieuwsgierige, het ondernemende, zoals jij bent en hoort te zijn. Er komt een lichtheid in de ruimte. Je bent rustig en gelukkig en wij dan ook.

Wat is het fijn om jou om ons heen te hebben. Jouw rust en jouw energie zijn helend en magisch.

We zijn verbonden. En ook al zullen er momenten komen dat je onrustig zult zijn of gefrustreerd, we hebben jou gezien en ontmoet lieverd. We zullen jou de tijd geven om steeds meer van jezelf te durven laten zien. En ja, ik voel en begrijp je, de wereld om jou en ons heen is crazy, hoe vind je daar je weg in? We helpen jou daarbij en proberen je de uitgang te laten vinden in deze doolhof. De momenten van vandaag koesteren wij.

Liefs, Inge & Karen

Praktijk Sterre