Trauma helen bij kinderen
Dit is Max, 11 jaar, van nature opgewekt, vrolijk en een enorme doorzetter. Van kleins af aan heeft hij ook dagen dat hij ontzettend boos en verdrietig is. Dat uit zich in woedeaanvallen, schreeuwen, huilen, gooien met dingen. Maar waarom? Dat kon hij niet vertellen.
Als moeder wil je dat bij hem wegnemen, maar hoe, als je de oorzaak niet kent? Ik heb hulp gezocht op vele fronten. Medisch, hoort het bij zijn Cerebrale Parese? Bij de orthopedagoog, psycholoog etc. Het enige wat daar uit kwam was dat Max “ongewenst gedrag” liet zien. Maar niemand kon advies geven of handvaten aanreiken die konden helpen om de reden van dat gedrag te ontdekken. Er werd zelfs gesproken over het geven van anti depressiva door een kinderpsychiater en daar stond ik totaal niet achter.
Sinds januari 2022 krijgt Max neurofeedback. Een niet invasieve behandeling. Het gebeurd tijdens het kijken van een filmpje, de hersenen doen onbewust “het werk”.
Na de eerste keer zei Max: ik ben zo blij, ik ben nog nooit zo blij geweest.
Hij wilde zelf graag doorgaan en noemt het apparaat “de robot”. Gaandeweg was Max heel erg bezig met mama en papa zijn nog samen (we zijn gescheiden toen hij drie was). Hij werd heel boos als iemand zei dat dat niet zo is. Wilde steeds zijn babyboek bekijken. ‘Kijk mama, papa en jij zijn nog samen’.
Dit opende de deur om erover in gesprek te gaan. Om uit te leggen dat dat niet meer zo was, maar dat we altijd samen zijn ouders zullen zijn. Max kon dat steeds beter accepteren en uiteindelijk kwam het hoge woord er uit. Hij dacht dat het zijn schuld was. Ik ben zo dankbaar dat we die last bij hem hebben kunnen wegnemen.
Max voelt minder pijn in zijn buik zegt hij, word minder snel boos en als hij boos wordt dan is dat veel minder heftig.
Ik begrijp niet precies hoe, maar ervaar dat de neurofeedback Max heeft geholpen om iets te verwerken dat hij zelf niet kon duiden of bespreekbaar maken. Wat is het onbetaalbaar mooi om te zien dat het hem helpt.
Sandra Broerse