Over het lief maar ook het leed
Post by: soluti in Geen categorie
Vaak horen wij:
‘Wat doen jullie geweldig werk!’ (en dat doen we ook…)
‘Wat is het gezellig bij jullie!’ (en dat is het ook..)
‘Jullie genieten zichtbaar van jullie werk!’ (en ja, dat doen we zeker… )
Maar er is ook een andere kant waar we niet over schrijven en posten.
- Dat is de kant van het verdriet, het verdriet om de kinderen die door aangeboren of niet-aangeboren hersenletsel te maken krijgen met beperkingen, pijn, frustraties, over- of onderprikkeling. Te maken krijgen met uitsluiting binnen onze maatschappij. Kinderen die hun emoties slecht kunnen reguleren en ook binnen de praktijk heel boos en verdrietig kunnen worden. Dit zijn, ook voor ons als begeleiders en therapeuten moeilijke en verdrietige momenten.
- Dat is het verdriet en de frustraties van de ouders/verzorgers die steeds tegen de regeltjes van de bureaucratie aan lopen en naast alle intensieve zorg te maken krijgen met deuren die dicht gaan. De eeuwige strijd om de juiste zorg voor hun kind te vinden en nooit rust hebben. De angst wie er voor hun kind gaat zorgen als zij zelf ziek worden of er niet meer zijn.
- Dat is de druk die op een team drukt om iedere dag 200% te geven omdat we dit werk met passie doen voor alle kinderen en jongeren die vaak zelf geen stem hebben, die ons zo hard nodig hebben omdat ze verder nergens terecht kunnen vanwege hun beperkingen en/of gedrag.
Dankbaar ben ik dan ook dat we een warm team hebben en elkaar opvangen als we onze tranen de vrije loop laten, als we er net als ieder ander ook een keer doorheen zitten.
Dit is namelijk essentieel om dit werk te kunnen blijven doen, want ik zou niets anders willen doen dat dit..
Ik ben hiervoor in de wieg gelegd!
-Karen Schlöszer-
Tags: Praktijk sterre