Belachelijke regels

Maak je niet zo boos en wind je niet zo op..

Deze zin hoor ik regelmatig van mensen om me heen.

En dan zeg ik op mijn beurt: ‘als niemand zich druk maakt, iedereen zijn mond houdt en iedereen net doet alsof het normaal is… Wat verandert er dan?’

Niets doen of zeggen helpt in elk geval niet.

Een paar weken had ik twee pas sessies van loophulpmiddelen voor twee cliënten binnen onze praktijk, iemand van 6 jaar met NAH en iemand van begin 30 met NAH.

Allebei knokken ze om stapjes te maken in hun proces, zowel letterlijk als figuurlijk.

Het is bewonderenswaardig hoe ze zich staande houden in een jarenlange revalidatie, met allerlei teleurstellingen en verliezen op welk vlak dan ook.

Ze verdienen elke steun die je maar kunt bedenken.

Maar wat schept mijn verbazing?

Het is een hele happening om een loophulpmiddel vergoed te krijgen.

Weet je waarom?

Omdat een loophulpmiddel alleen vergoed wordt wanneer een cliënt er al zelfstandig mee kan lopen.

Niet als het gebruikt wordt om te leren lopen. Het is namelijk geen trainingsmiddel maar een loopmiddel.

Snap je het nog? Wij niet!

Het zou fijn zijn als kinderen en jongeren met NAH gesteund worden in plaats van dat hun motivatie willens en wetens wordt afgebroken.

Inge van Straten-Blom