De wereld van Sterre

Sinds 2013 ligt mijn passie in het helpen van kinderen met hersenletsel.

Dat kunnen kinderen zijn met aangeboren en traumatisch hersenletsel.

Ik kan helemaal niet in woorden uitdrukken hoe het me raakt en hoeveel voldoening het me geeft om deze kindjes te mogen helpen. En niet alleen de kinderen probeer ik te helpen met de beste methodes wereldwijd, ook de ouders of verzorgers hoop ik te kunnen helpen.

Ik bedoel helpen in de breedste zin van het woord. Een luisterend oor bieden, begrip en empathie tonen, meedenken, tips geven et etc. Het houdt niet op met het geven van de therapie en begeleiding van het kind. Het is een band die we samen opbouwen. Ik mag een stuk (liefst zo lang mogelijk) meelopen in het leven van het kind en ouders. Het gaat om helpen vanuit het hart.

Mijn gezin is ook betrokken bij Praktijk Sterre, ieder op zijn eigen manier. Mijn man heeft beide praktijken in een paleis omgetoverd en steunt me in alle opzichten. De tweeling is vaak in de praktijk aanwezig en ze bezitten het talent om ondanks hun jonge leeftijd de kinderen echt te helpen. Sommige kinderen vragen gelijk als ze over de drempel zijn:

‘Waar is de tweeling?’  ‘Inge, kun je ze bellen?’

Ik ben dan ook apetrots te zien hoe goed ze de kinderen aanvoelen, hoe goed ze zien wat ze nodig hebben. Ze kijken nooit in onmogelijkheden maar altijd in ‘wat kunnen jullie wel?’

Niet bang om iets te vragen, een stilte niet erg vinden, de frustraties en angsten van de kinderen begrijpen.

Anne en Nynke zijn al met later bezig, best confronterend voor me. Ze vragen dan, Mama wat gebeurt er als je stopt met werken? Als jij het niet meer zelf kan?

Sterre kan toch niet stoppen? Er moet altijd een praktijk Sterre zijn voor de kinderen. Wie gaat dat doen?

‘Wij gaan dat doen mama’, zeggen ze geregeld. Super lief natuurlijk maar aan de andere kant voelt het alsof ze op 13-jarige leeftijd al hun verantwoordelijkheid pakken terwijl ze misschien wel een heel ander pad in hun leven gaan bewandelen en dat is natuurlijk ook meer dan goed.

‘Waarom schrijf je niet op hoe jij werkt?’ ‘Waarom ga je geen boek schrijven?’

Zodat iedereen kan lezen en leren hoe het jij dat doet?

Anne en Nynke zijn niet de eersten die dit idee opperen. Een paar weken geleden vroeg Sandra, de moeder van Max mij hetzelfde.

Ik ben er uit, ik ga een boek schrijven (ja, ik heb daar de tijd voor).

Een boek waarin ik vertel waarom Praktijk Sterre ontstaan is, waarom de Praktijk ‘Sterre’ heet (en geen Inge), wat de visie is van Sterre, welke behandelmethodes er worden gebruikt en waarom deze methodes werken. Ook zal ik een aantal ouders een stukje laten schrijven wat hun ervaringen zijn met de therapie en begeleiding binnen Praktijk Sterre en ook laat ik collega’s een stukje schrijven waarom werken in onze praktijk niet echt werken is.

Ik ga jullie met dit boek meenemen in de wereld van Sterre.

Ik hou jullie op de hoogte van de voortgang van dit boek.

Warme groet,

Inge

Praktijk Sterre